Stofmetingen

Een strooilichtmeting is geschikt voor lage stofconcentraties.

Het licht van een zendereenheid wordt hierbij naar alle richtingen verstrooid door het stof dat aanwezig is in het meetgas. Door te meten hoeveel licht de detector bereikt, kan de stofconcentratie bepaald worden.

Staat de detector aan dezelfde zijde als de lichtbron? Dan spreekt men van back scattering.
Staat de detector aan de andere zijde? Dan spreekt men van forward scattering.

Voor hogere stofconcentraties worden transmissiemetingen gebruikt.

Hierbij wordt de stofconcentratie bepaald aan de hand van de hoeveelheid licht (intensiteit) die de detector die in lijn met de lichtbron staat bereikt. Meer stof betekent dat meer licht wordt geabsorbeerd, dus dat minder licht de detector bereikt.

In sommige toepassingen is een tribo-elektrische meting goedkoper.

Door onderlinge botsingen en botsing met de wand van het kanaal krijgen stofdeeltjes een elektrische lading. Wanneer deze geladen stofdeeltjes botsen met de tribo-elektrische meetsonde, dan gebeurt er een ladingoverdracht en de zo gegenereerde stroom is proportioneel voor de stofconcentratie.

Voor specifieke toepassing zoals bijvoorbeeld de meting van de stofconcentratie in hoogovengas kan eveneens een extractieve bètastraal-stofmeting worden voorzien.

Hierbij wordt het meetgas over een papierband geleid waarop het stof wordt verzameld. Onder de papierband bevindt zich een C-14 bron, boven de papierband is een stralingsmeter geplaatst. Hoe meer stof op de papierband wordt verzameld, hoe minder bètastralen de stralingsmeter bereiken.

Voor een stofbepaling op een met vocht verzadigde gasstroom kan een extractieve meting worden voorzien waarbij het meetgas naar een verwarmde analyser wordt geleid om de stofconcentratie te kunnen bepalen zonder interferentie van vochtdruppels.

Nadeel aan elk van deze stofmeetsystemen is dat deze geen absolute stofconcentratie kunnen bepalen.

Een on-site kalibratie is steeds vereist aangezien de respons van deze metingen afhankelijk is van het type stof dat dient te worden gemeten. De enige absolute stofbepaling is een extractieve gravimetrische methode. Dit is echter niet mogelijk als continue on-line meting.

Kelma kan - afhankelijk van de specifieke vereisten van uw toepassing - een stofmeting uit het gamma van Sick en Durag voorstellen met elk van bovenstaande principes.

In onze omgevingslucht zijn vele - veelal onzichtbare - stofdeeltjes aanwezig. Deze kunnen een aanzienlijke invloed hebben op de gezondheid van mens en dier en leiden tot luchtweginfecties of erger.

De stofdeeltjes worden in verschillende schalen ingedeeld afhankelijk van de grootte. Zo kan naast de totale hoeveelheid stof ook de hoeveelheid fijnstofdeeltjes worden bepaald, typisch opgedeeld in PM10 (< 10µm), PM2.5 (< 2,5µm), PM1 (< 1µm) en PM0.1 (< 0,1µm). Deze laatste groep noemt men ultrafijnstof.

Met de meetsystemen van de Durag groep (Durag, Verewa) kunnen vrijwel al deze klassen worden gemeten. Daarnaast kunnen met de toestellen van Airmodus de allerkleinste deeltjes, vanaf 1nm, worden bepaald.